Amerika kıtasına göç eden Avrupalı beyazlar Amerika’ın yerli halkı,kadın ve çocuklarıyla gençlerine büyük zulümler yapmakla kalmayıp, Afrika kökenli mazlum siyah derilileri de ağır baskılar altında tutup, işkence ederek, onları köleleştirip, angarya çalıştırıyorlardı.
Elbette siyah derili insanlarda iki guruba ayrılıyorlardı. Zencilerin bir bölümü köleci beyazlara karşı yumuşak bir tutum izliyorlardı. Hatta bu kesim bazı örgütler kurup, kölecilere karşı isyan ve şiddete başvurmayı reddediyorlardı. Uysallaştırılmış ve aldatılmış köle siyahiler, muharref Hıristiyanlığın öğretilerinden olan” bir yüzüne tokat atılırsa, Öbür yüzünü de çevir ve misillemede bulunma” anlayışı üzerine 1693 yılında “Siyah derililer cemiyeti”ni kurup, dolaylı olarak köleliği, kendine özgü kesin ve değişmez bir kader olarak kabul edip, kölecilerle uzlaşıp işbirliği yapıyorlardı. Nitekim “Siyah derililer cemiyeti” yayınladığı beyannamesinde şunlar kaydetti:
Bizler adem ve Nuh peygamberin hakir evlatları olarak yüce Allah’ın lütuflarına şükrediyoruz. Allah İsa Mesih aracılığıyla bizleri kara kaderden kurtardı. Allah’a hizmet amacıyla ” sahiplerimizin izni olmadan toplantı düzenlemeyeceğiz. Allah’ın yardımıyla sapıklardan uzak duracağız. Keşişlerin izni ve onayı olmadan, kimseyi üye yapmayacağız. Temiz kalpli İngilizlerle kilise çevresini toplantılarımızda ağırlayacağız. İçki içenleri, yalan ve hırsızlık yapanları, sahiplerine isyan edenleri boykot ve raddeceğiz. Sahiplerini terk edip kaçan siyah derili kölelerin sığınma talebini reddedip, onları sahiplerine teslim edeceğiz. İngiliz şeriatıyla Hıristiyan siyahilerin şeriatlarına uygun hareket edeceğiz.
Aldatılmış Hıristiyan siyahiler cemiyeti, büyük hıyanetler yapıp, işgalci ve köleci beyazların kapı kuluna dönüşmüşlerdi. Çünkü bu cemiyet fikri ve itikadi açıdan zenci insanları ırkçı beyazlara itaat etme ve onlara angarya çalışma konusunda ikna ediyorlardı. Amerika siyahiler cemiyeti; özgürlükçü ve kaçak zenci köleleri milis beyaz güçlerin öncülüğünde tutuklayıp, onların öldürülmesine, işkence edilmesine, vücutlarının koparılıp parçalanmasına sebep oluyorlardı. İngiltere sömürgeci kraliyeti de Amerikalı zencileri uysallaştırmak, kendi kendine yabancılaştırmak için, siyah derili kiliseler ve masonik örgütler kurdular. Bu bağlamda Boston eyaletinde 6 Mart 1775’de askeri mason locası kuruldu.
Masonik sırlar ve ritüeller konusunda eğitilen bir gurup Amerikalı siyah derili 29 Eylül 1784’de İngiltere’nin büyük locasının izniyle 459 sayılı Afrika kökenli loca kurdular. Siyahiler locası 29 Nisan 1787’de resmen tebliği faaliyetine başladı. Amerika siyahiler locası 1797 yılında, Preovidence Locasını kurdu. Boston “Siyahileri büyük Locası” da 1808 yılında, adını “Masachusets- Prince Hall” olarak değiştirdi. Amerikalı siyah derili insanları eline etmek ve direniş ruhunu kırmak için 1815 yılında “pencilvanya eyaletinde kuzey Amerikalı Afrika kökenli bağımsız büyük loca” kuruldu. Daha sonra, pencilvanya Hiram locası kuruldu.
Siyah derililerin masonik locaları da köleci beyazların zulüm ve baskılarını, Amerika’ya hüküm süren ırkçı ve sömürgeci düzene itaati haklı göstermek için, bu zulüm ve ırkçı uygulamaları Allah’ın lütfü olarak nitelendiriyorlardı. Nitekim Amerika siyahileri büyük locasının üstadı azamı “Prince Hall” 1797 yılında yaptığı konuşmada, ” dünya’da kanlı savaşların baş gösterdiğini, kentlerin ateşe verildiğini, annelerin öldürülen evlatlarının matemini tuttuklarını, onlarla birlikte ağladıklarını, dünya hayatının fani olduğunu, bütün dert ve çilelerin tahammül edilmesi gerektiğini belirtip, şunları kaydetti:
Bizler zulmü göğüslenip, zalim olmamalıyız. Toplumu kargaşaya sürükleyip, kendimizi karalamamalıyız. Her bir şerefli vatandaş, yaşadığı ülkenin yasalarına saygılı olmalıdır. Fransa’nın batı Hindistan sömürgelerinde köleler ve siyah derililer dar ağacında sallandırılıp, diri diri parçalanıyor veya ateş çemberinde yakılıyorlardı. Sahipleri de eğelenmek için kölelere işkence ediyorlardı. Fakat şimdi Allah’ın ayırımcılık yapmadığını itiraf edip, kölelere karşı kardeşçe davranıyorlar.”
Amerika’daki Avrupalı sömürgeci güçler, bu aldatıcı politikalarına rağmen Amerika yerlisi Kızılderili denen masum insanlarla siyah derili köle insanları katledilip, işkenceden geçirilip, sürgün ediliyorlardı. İngiliz, Fransız ve İspanyol beyaz hunhar sömürgeci güçlerle ve göçmenlerin bu insanlık dışı uygulamalarına karşı siyah derililer farklı bölgelerde kıyamlar başlatıyorlardı. Nitekim Özgürlük ruhuna sahip zencilerle Kızılderili köleler zalim ve taş kalpli sahiplerine karşı kıyam ediyorlardı.
18 yüzyılda Afrika kıtası ülkelerde esir tutulan veya kabilelerin başkanları tarafından sömürgeci güçlerin denizcilerine köle olarak satılan ve Amerika kıtasına nakledilen zenci insanlar İslam diniyle tanıştıkları için kölelik karşıtı özgürlükçü ruh haletine sahip olup kıyamlara öncülük ediyorlardı. Nitekim Afrika’dan doğrudan Amerika’ya nakledilen özgürlükçü zencilerle birkaç nesil Amerika’da doğan ve büyüyen siyah derili kölelerle köle çocukları, kölelik ruhuyla bütünleştikleri için farklı tutum izliyorlardı. 18. yüzyıldaki Afrika kökenli siyah derili esir ve köleler zulmü kabul etmeyip sahiplerine ve kölecilere karşı kıyam edip, kölecilerle köle tüccarlarından intikam alıyorlardı. Bu yüzden işgalci Avrupalı köleciler ve malikler, siyah derili kölelerin kıyamı ve intikam girişimlerinden büyük bir dehşete kapılıyorlardı.
Beyaz malikler ve sahipler, kölelerin kıyam veya kaçmasını önlemek için, haç’a germek, diri diri yakmak, canlı gömmek, zincire vurmak, canlı olarak ölene kadar dar ağacında sallandırmak gibi acımaz ve insanlık dışı cezaları uyguluyorlardı. Bu vahşi yaptırımlara rağmen Amerika yerli halkıyla zenciler de köle sahiplerine karşı sert tepkiler gösteriyorlardı. Amerikalı beyazlar ise zenci ve kızıl derili insanların kendi kendine yabancılaştırmak ve onları uysallaştırıp itaatkar hale getirmek için, onları içki ve kumara alıştırıyorlardı. Buna rağmen Afrika kıtasında esir edilen ve köleleştirilen insanlar denizde ve kara’da kıyam edip, malikler, köleciler ve köle tüccarlarını cezalandırıp, katlediyorlardı.
Afrika kökenli zencilerle göçmen sitelerinde doğan kölelerle kölelerin evlatları beyaz kölecilere ve maliklere karşı sayısız kıyamlar başlattılar. Bunun üzerine 1740 yılında kolonilerde siyah derilileri daha sert bir şekilde cezalandırma yasası çıkarıldı. Bu yasa uyarınca her bir Afrika kökenli zenci köle yüz lira ve göçmen kolonilerde yaşayan siyah derili kölelerde 150 lira haraç ödemeliydi. Bu haksız yasa 1822 yılına kadar uygulandığına rağmen siyah derili insanların özgürlük kıyamını durduramadı. Nitekim 28 şubat 1741 yılında bir gurup zenci New York şehrinde isyan edip, hükümet binalarını ve birkaç mağazayı ateşe verdi. Katolik mezhebine muhalif bir gurup beyaz da onların kıyamını destekledi. Bu isyan’ın yayılmasından önce 20 beyaz derili tutuklanıp, onlardan 4’ü idam edildi. Tutuklanan 154 zenciden 13’ü canlı olarak ateş çemberinde yakıldı ve 18 siyah derili de dar ağacından sallandırıldı. 71 zenci de New York’tan sürüldü.
İngiltere kraliyetiyle Amerika kıtasındaki Avrupalı ve İngiliz göçmenler ve kolonistler, kölelerin sürekli kıyamları sonucu kendi çıkarları ve varlığının tehdit edildiğini anlayınca, köleciliği kaldırma gereğini kavradılar. Nitekim İngiltere ve Amerika’daki beyaz göçmen kolonilerde görünüşte özgürlük ruhu ve köleciliğe karşı mücadele ruhu canlandırıldı. Böylece batı Hindistan olarak adlandırılan Amerika kıtasının kuzeyindeki kolonilerde köleciliği kaldırma yasaları çıkarıldı. Böylece 1861-1865 yılları arasındaki Amerika iç savaş şartları oluştu.
