Yüce Allah dua meselesine işaret etmiştir. Dua sadece müminlere özgü değildir, kâfirlerin de duası vardır. Ayet şöyle buyuruyor: Rabbin dedi ki: “Bana yalvarın, duanızı kabul edeyim. Kuşkusuz, bana kulluk etmekten ululuk taslayarak çekinenler, aşağılanarak cehenneme girerler.”

Kâfirlerin duasına ilişkin Mü’min suresinin 50. Ayetinde şöyle buyurmuştur: “Hadi yalvarın, ama (bilin ki) kâfirlerin yalvarması hep boşunadır.” Kâfir karanlıkta ok atan bir avcıya benzer. Hayatında istikameti olmadığı için onun duasında da istikamet ve isabet yoktur. Ancak mümin böyle değildir. Mümin kendi varlığı ile akıbeti arasındaki irtibatı kavradığı için belli bir istikamette hareket etmektedir. Sıratı müstakimdedir. Dolayısıyla da ettiği dua hedefine ulaşır ve elini semaya açıp yalvardığında duası icabet görür. Yani Allah’a yönelerek ellerini semaya açan her müminin duasının ardından elleri boş değil, doludur. İşte bu yüzden duanın ardından Allah’ın inayetleri ile dolmuş olan ellerimizi yüzümüze çekmemiz tavsiye edilmiştir.